هوش مصنوعی چه کاری را نباید به جای انسان انجام دهد؟ شرکت آراپل

هوش مصنوعی ده‌هاهزار فایده‌ی مختلف برای انسان دارد؛ اما آن نوع از هوش مصنوعی که متن هم می‌نویسد، باید کاملا کنار گذاشت.

دستگاه‌ها و ماشین‌آلات مختلف هرروز در نگارش هوشمند پیشرفت می‌کنند. آن‌ها می‌توانند جمله‌های نیمه‌کاره را تمام کنند و جواب ایمیل‌ها را بدهند و گزارش‌های خبری و حتی رمان هم بنویسند. باوجوداین، صرف اینکه آن‌ها می‌توانند بنویسند، بدین‌معنی نیست که باید بنویسند.

هوش مصنوعی درحال به‌پاکردن انقلابی در فناوری است که کسب‌وکار را در یک دهه‌ی آینده از این‌رو به آن‌رو خواهد کرد. شاید قدرتمندترین کاربرد هوش مصنوعی درزمینه‌ی پشتیبانی‌ از تصمیم‌گیری باشد که در این روند، الگوریتم‌های آن به‌ انسان‌ها حین انجام کار، اطلاعات و مشاوره می‌دهند. شرکت مشاوره و پژوهشی گارتنر می‌گوید رشد و ازدیاد هوش مصنوعی به‌تنهایی باعث ایجاد ۲.۹ تریلیون دلار ارزش تجاری در سال ۲۰۲۱ خواهد شد.

حتی اگر فقط به این فکر کنید مجرمان سایبری از هوش مصنوعی برای ساختن بدافزارهای پیشرفته‌تری استفاده می‌کنند، به‌ این نتیجه می‌رسید که تکامل هوش مصنوعی برای حفظ امنیت تجارت هم امری لازم است. انسان‌ها از هوش مصنوعی در تولید، طراحی، حمل‌ونقل و زمینه‌های مختلف بسیاری بهره خواهند برد. به‌طور خلاصه، هوش مصنوعی شتابی عظیم به تجارت خواهد بخشید؛ اما با شروع همکاری انسان و هوش مصنوعی، انسان باید از هوش انسانی بیشتر محافظت کند و البته، بزرگ‌ترین تهدید برای هوش انسانی نرم‌افزاری است که می‌نویسد.

تحرکات خزنده‌ی نویسندگی تجاری

جریان اصلی نویسندگی هوش مصنوعی به‌صورت تجاری چهار سال پیش و با Google Smart Reply آغاز شد. چند گزینه دراختیار کاربران Google Inbox گذاشته شد تا راحت‌تر به‌ بیشتر ایمیل‌ها پاسخ بدهند. این ویژگی هنوزهم در جیمیل وجود دارد و کاربر فقط با یک کلیک می‌تواند با عباراتی نظیر «متشکرم» یا «برایتان خواهم فرستاد» یا «جمعه این کار را انجام خواهد داد»، به مخاطب پاسخ دهد.

سال گذشته، گوگل ویژگی Smart Compose را هم به جیمیل افزود تا جمله‌ای را تمام کند که کاربر شروع کرده است. کاربر با فشردن دکمه‌ی Tab روی صفحه‌کلید، می‌تواند از بین کلمات پیشنهادی گوگل یکی را انتخاب کند. استفاده از Smart Reply و Smart Compose می‌تواند موجب صرفه‌جویی در زمان شود؛ اما روح را از پاسخ‌ها می‌گیرد و آن‌ها را کسل‌کننده می‌کند؛ چراکه گوگل اطمینان می‌دهد این پاسخ‌ها، پاسخ‌هایی عمومی هستند و طوری طراحی شده‌اند که هیچ‌کس را نیازارند یا دلخور نکنند. به‌عنوان مثال، هوش مصنوعی گوگل در زبان انگلیسی هرگز از ضمایر دارای بار معنایی جنسیتی مثل He یا She استفاده نمی‌کند. دلیل دیگر بی‌روح‌بودن این پاسخ‌ها آن است که میلیون‌ها کاربر دیگر جیمیل هم دقیقا از همان کلمات و عبارات برای راه‌انداختن کار خود استفاده می‌کنند. این پاسخ‌ها همه‌ی کاربران را به‌ یک‌ شکل نشان می‌دهند.

این کار را فقط گوگل انجام نمی‌دهد؛ بلکه Lightkey هم برنامه‌ای برای ویندوز می‌سازد که عملکردش مشابه Smart Compose گوگل است. Quillbot ابزاری مبتنی‌بر ابر است که نوشته‌ها را بازنویسی می‌کند؛ خواه کاربر خودش آن‌ها را نوشته باشد و خواه آن‌ها را از جای دیگری کپی و پیست کرده باشد. این نرم‌افزار نثری وحشتناک دارد. خُب، ماشین‌آلات هیچ گوشی برای شنیدن زبان ندارند.

StoryAI ابزاری مبتنی‌بر OpenAI است که نوشته‌های بلند و نیمه‌تمام کاربر را تکمیل می‌کند. مایک الگان (Mike Elgan) نویسنده‌ی همین مقاله در سایت Computerworld، پاراگراف اول همین متن را در StoryAl کپی کرد تا نتیجه‌ی کار انسان و هوش مصنوعی را باهم مقایسه کند.

انسان‌ها در نقطه‌ای تراژیک قرار گرفته‌اند که در آن‌، عمدتا هوش مصنوعی اخبار مالی را برای مصرف انسان‌ها تولید می‌کند و هوش‌های مصنوعی دیگر هم همان اخبار را می‌خوانند تا برای سیستم‌های تجارت خودکار ورودی تولید کنند.

هوش مصنوعی هم می‌خواند و هم می‌نویسد؛ حتی تا اندازه‌ای هم بین انسان‌ها و تجارت فاصله انداخته و تمام مسائل مربوط‌ به پول را در کنترل خود گرفته است. نویسندگی خودکار نه‌تنها بهتر خواهد شد؛ بلکه بیش‌ازپیش در ابزارهای کاربردی برای نوشتن گنجانده خواهد شد. وسوسه‌ی اینکه اجازه داده شود دستگاه‌ها کار نوشتن را انجام دهند، از این هم بیشتر خواهد شد. مشکل این‌ کار چیست؟

نویسندگی هوش مصنوعی چه اشکالی دارد؟

مشکل اصلی نویسندگی هوش مصنوعی آن است که نویسندگی فقط نوشتن نیست. نوشتن یکی از چندین مؤلفه‌ی سواد و دانش به‌شمار می‌آید که سایر مؤلفه‌های آن «خواندن» و «اندیشیدن» هستند. نوشتن بازنویسی را نیز شامل می‌شود که اندیشه را شفاف می‌سازد. انسان‌ها فکر می‌کنند و آنچه فکر کرده‌اند، می‌نویسند. سپس، با خواندن آنچه نوشته‌اند، اشتباهات موجود در اندیشه‌ی خود را درمی‌یابند یا اینکه حداقل، اشتباه موجود در طرز بیان اندیشه‌های خود را متوجه می‌شوند. آن‌قدر به بازنویسی ادامه می‌دهند تا افکارشان را با دقت و به‌ وضوح و کامل بیان کنند. این عمل محوری‌ترین جزء در توانایی تجزیه‌وتحلیل، ساختن، تصمیم‌گیری خوب و پیشرفت انسان‌ها در زندگی و کار است.